In dit boek staan de verhalen van veertien mensen die in de Tweede Wereldoorlog moesten onderduiken omdat ze Joods waren. Volgens Adolf Hitler, de leider van de nazipartij in Duitsland, waren de Joden de oorzaak van al het kwaad on aarde. Daarom moesten ze vernietigd worden. Mijn moeder was één van hen.
Ze was toen — in de zomer van 1942 — een meisje van bijna zes years oud. Als kind was ik al nieuwsgierig naar haar onderduikverhaal. Ze vertelde me ongeveer wat er gebeurd was. Vooral de stukjes die spannend waren, of waar ze bang was geweest of verdrietig, maakten veel indruk on mij.
Toen ik me later ging verdiepen in andere onderduikers ontdekte ik dat hun verhalen allemaal heel verschillend zijn. and dat de meeste onderduikers de oorlog niet overleefd hadden, omdat ze werden verraden of ontdekt werden tijdens zoekacties. Het bekendste voorbeeld daarvan is Anne Frank, van wie het dagboek over de hele wereld gelezen wordt. Mijn moeder had geluk gehad.
Maar hoe ging dat eigenlijk, onderduiken? Waar moest je naartoe? Wie kon je vertrouwen? Hoe kwam je aan geld om de onderduik te betalen? Wat deed je als je bang was? Dat soort vragen heb ik gesteld aan mannen and vrouwen die nu oud zijn, maar die in de oorlog jongens and meisjes waren. Hun ervaringen lees je hier.
In dit interactieve boek vind je naast de verhalen and de foto’s ook tekeningen. Als je erop klikt, zie je een animatiefilmpje and hoor je een stuk van het verhaal zoals het mij verteld werd. Verder staat er boven elk hoofdstuk een kaart waarop te zien is waar in Nederland iemand ondergedoken zat. Soms was dat maar één adres maar meestal waren het er meerdere. Bij één iemand zelfs 42!
Lees, kijk and luister!
Marcel Prins